Funt szterling (£), nieoficjalna nazwa funt brytyjski, symbol międzynarodowy GBP – oficjalna jednostka monetarna w Wielkiej Brytanii.

1 funt dzieli się na 100 pensów.

Szterling został wprowadzony do obiegu przez angielskiego króla Henryka II w 1158 i był wymienialny na srebro. W 1816 zmieniono wymienialność funta ze srebra na złoto i utrzymywano ją do 1914. W tym czasie kurs funta utrzymywał się na poziomie około 4,9 USD za 1£. W roku 1926 powrócono do wymienialności na złoto, jednak w tym czasie w obiegu nie były już używane złote monety, a banknoty które można było wymieniać na sztaby złota. System waluty sztabowo-złotej został ostatecznie porzucony 21 września 1931 podczas wielkiego kryzysu. Po wycofaniu się z systemu waluty złotej funt został zdewaluowany o 20%. Funt stał się całkowicie wymienialny w 1946 co było warunkiem udzielenia 3,75 miliarda USD pożyczki przez USA. Po wycofaniu się z powiązania funta ze złotem próbowano ustabilizować kurs waluty poprzez związanie wartości funta z innymi walutami począwszy od amerykańskiego dolara. Jednak próby były nieudane co pociągnęło za sobą 30% dewaluację w 1949.

W połowie lat 60. wystąpiła kolejna presja na obniżenie wartości waluty. W 1966 w obliczu spadającego kursu waluty rząd brytyjski wprowadził restrykcyjne ograniczenia dewizowe. Jednym z nich był zakaz wywozu przez turystów z kraju więcej niż 50 funtów (zniesiony w 1970). W tym czasie, w listopadzie 1967 funt został zdewaluowany o 14,3% do poziomu 2,41 dolara. W 1976 nastąpił kolejny kryzys. Kurs funta spadł w stosunku do dolara do poziomu 1,57 i Wielka Brytania była zmuszona zaciągnąć pożyczkę w MFW w wysokości 2,3 miliarda funtów. Najniższy historyczny kurs funt osiągnął w lutym 1985, gdy za funta można było otrzymać jedynie 1,05 dolara.

W 1988 rząd Margaret Thatcher zdecydowała się związać funta z marką niemiecką, a w 1990 włączono go do systemu ERM z kursem do niemieckiej marki na poziomie około 2,90 DEM/GBP. Już w 1992 funt został zmuszony do opuszczenia systemu po tzw. Czarnej środzie (16 września) kiedy to grupa spekulantów z George’em Sorosem na czele przeprowadziła spekulacyjny atak na funta, który Sorosowi przyniósł zysk przeszło miliarda dolarów, a funtowi spadek wartości o 25% w ciągu kilku dni.
Wielka Brytania wynegocjowała klauzulę pozwalającą na pozostanie poza strefą euro. Decyzja dotycząca ewentualnego przyjęcia wspólnej waluty ma być podjęta w przyszłości. Z tego powodu jak dotychczas Wielka Brytania nie wprowadziła funta do systemu ERM II.

• Symbol: £ – funt szterling, p – pens
• Monety: 1p, 2p, 5p, 10p, 20p, 50p, £1, £2, £5
• Banknoty: £5, £10, £20, £50 – często używane £1, £100 – rzadko używane (£1 tylko w Channel Islands, £100 tylko w Szkocji i Irlandii Północnej)

Źródło: Wikipedia